Vanthourenhout profiteert in Namen van pech Aerts, die verliest van schuine kant.
Michael Vanthourenhout heeft voor de derde keer de Citadelcross in Namen op zijn naam geschreven. De Belg profiteerde van foutjes van Toon Aerts, die in gewonnen positie onderuit gleed op de beruchte schuine kant.
Achter Aerts en de verrassende Emiel Verstrynge werd Pim Ronhaar beste Nederlander op de vierde plaats. Tibor Del Grosso werd bij zijn rentree in het veld knap vijfde.
Vanthourenhout, die ook al de beste was in de wereldbekerwedstrijd in Dublin, verstevigde zijn leidende positie in het klassement.
De Citadelcross van Namen geldt vanwege de onvermijdelijke modder en het hoogteverschil als een van de meest uitdagende en prestigieuze veldritten van het jaar.
Bovendien is het de laatste wereldbekerwedstrijd zonder ‘de grote drie’ en dus was het voor veel veldrijders misschien wel de laatste kans om toe te slaan.
Zonder Mathieu van der Poel (volgende week in Zonhoven weer present), Wout van Aert en Tom Pidcock – samen goed voor de laatste negen overwinningen – was Vanthourenhout de enige deelnemer in de laatste elf edities die weet wat het is om te winnen in Namen. Hij deed dat al in 2021 en een jaar later toen het EK op de citadel verreden werd.
Merkwaardige valpartij Aerts
Ook Aerts had zijn zinnen gezet op deze wedstrijd. De Belg, helemaal terug na de door hem fel betwiste dopingschorsing die hem twee jaar aan de kant hield, dook als eerste het veld in na de start met twee fluorescerende gestalten (Kevin Kuhn en Gerben Kuypers) in zijn wiel.
Met z’n drieën sloegen ze een klein gaatje op de ploeterende achtervolgers en konden zo hun eigen lijnen kiezen in de Waalse blubber. Toch ging het voor uitgerekend Aerts in de tweede ronde mis.
Lopend naast de fiets op de beruchte schuine kant – een technische passage over een schuin aflopend stuk modder – gleed de Belg weg en dook onder de omheining door het publiek in. Zonder verdere schade, maar met een deukje in zijn ego vervolgde hij zijn weg.
Niet veel later gaf Eli Iserbyt, winnaar van de eerste wereldbekerwedstrijd in Antwerpen en achter ploeggenoot Vanthourenhout tweede in het klassement, gaf er even later al de brui aan.
Ook Europees kampioen Thibau Nys en Lars van der Haar waren in geen velden of wegen te bekennen en Ronhaar, zaterdag nog ijzersterk in de X2O-cross in Herentals, moest na een matige start in de achtervolging.
Zo was Del Grosso – de wereldkampioen bij de beloften voor Verstrynge – in zijn eerste veldrit van het seizoen lange tijd de beste Nederlander. Waar bij Del Grosso het lampje langzaam uitging, baande Ronhaar zich juist een weg naar voren.
Aerts weer in de fout
Ronhaar kwam vooral dankzij indrukwekkende inspanningen bergop een heel eind, maar het podium bleef buiten bereik. De achterstand op Vanthourenhout, Verstrynge en de knap teruggekeerde Aerts was te groot om nog een gooi te doen naar de zege.
Aerts sloot als laatste aan, maar nam resoluut de leiding en probeerde zijn twee metgezellen onder druk te zetten. En toen Verstrynge even later bergop probeerde weg te komen, counterde Aerts en sloeg een flink gat.
In gewonnen positie ging het echter mis op de schuine kant, op vrijwel dezelfde plek als in de tweede ronde. Onder de ogen van zijn uit Rijkevorsel meegereisde fans moest Aerts te voet verder en zag hij Vanthourenhout én zijn ultieme rehabilitatie uit zicht verdwijnen.
“Ik ben een beetje teleurgesteld”, vertelde Aerts na afloop bedremmeld. “Ik heb twee jaar alleen op televisie naar deze prachtige cross mogen kijken. En dan maak ik zo’n domme fout. Ik denk dat ik maar moet onthouden dat ik weer meedeed voor de overwinning.”
Bovenstaande informatie komt van Sportredactie NOS.
