Van der Poel kiest voor ‘De Kuil’ in Zonhoven, wat maakt die cross zo speciaal?.
“We stonden op de rand van De Kuil en keken elkaar aan, mijn jonge ploeggenoot Tom Meeusen en ik. Durf jij? Jij eerst. Nee jij. Tom was een stuk jonger dan ik en had wat meer bravoure. Hij ging. En daarna ging ik ook.”
Vlaming Erwin Vervecken is drievoudig wereldkampioen veldrijden. Samen met Meeusen kun je hem de ontdekker noemen van een van de meest iconische obstakels in het veldritcircuit, De Kuil van Zonhoven. “De meesten komen goed beneden, maar niet iedereen. Het is een soort arena met de crossers als gladiatoren.”
En dat is precies de reden waarom Mathieu van der Poel niet het Nederlandse Hulst, maar het Limburgse Zonhoven heeft uitgekozen voor zijn comeback. Een dag later op maandag kruist hij even verderop voor het eerst de degens met zijn eeuwige rivaal Wout van Aert. In Mol, net als Zonhoven met een zanderige ondergrond. In zijn eigen woorden: “Ik houd gewoon van zandcrossen.”
Trekpleister
De Kuil van Zonhoven is eigenlijk een zandafgraving in natuurgebied De Teut in Belgisch-Limburg. Vroeger stond de afgraving bekend als de Stort van Termolen, vanwege de nabijgelegen vuilstort.
Op 364 dagen per jaar is het een verlaten krater tussen bos en hei. Als er gecrosst wordt, worden de flanken bevolkt door tienduizenden liefhebbers, de biertap en stampende feesttent binnen handbereik.
Vriend van de keizer
Terug naar 2006, toen Meeusen en Vervecken de kuil ontdekten tijdens een ritje met sponsoren over het oude ‘kuilloze’ parcours. Na afloop stapten Meeusen en Vervecken af op hun ploegbaas én organisator van de veldrit in Zonhoven, de Nederlander Hans van Kasteren. Vervecken: “We gingen naar hem toe en zeiden: als je spektakel wilt, moet je die kuil opnemen in het parcours.”
Van Kasteren is een Nederlander met een groot Vlaams wielerhart. Wat heet: Van Kasteren mocht zich tot de intimi van de keizer van Herentals rekenen, Rik Van Looy. Van Looy overleed afgelopen woensdag, de uitvaart was vrijdag in besloten kring. Van Kasteren hoorde daarbij.
Brabander Van Kasteren, die jarenlang een succesvol bedrijf in asbestsanering runde, rolde eind jaren 1980 in het veldrijden. “Samen met Theo Groenendaal, helaas vorig jaar overleden, organiseerde ik in 1989 het NK in Sint-Michielsgestel. Later werd dat een Superprestige-veldrit en in 2000 organiseerden we het beroemde WK van Richard Groenendaal en de ruziënde Belgen Mario De Clercq en Sven Nys.”
Daarnaast was Van Kasteren van 2000 tot 2016 eigenaar en manager van de succesvolle Telenet-Fidea-formatie, met grote namen als Vervecken, Meeusen, Zdenek Stybar en Bart Wellens. “Wellens had een relatie met mijn dochter. Toen zijn sponsor in 2004 stopte, ben ik erin gestapt. Vijftien jaar heeft de ploeg bestaan, daarna heb ik de ploeg overgedragen aan Sven Nys. Hij bouwde het verder uit tot het huidige Baloise-Trek.”
Van Kasteren had dus al een stevige veldritploeg. En vanaf 2007 ook zijn eigen Vlaamse veldrit. “In Nederland bleef het lastig om de financiën rond te krijgen. Toen ik in 2007 de vraag kreeg vanuit de gemeente Zonhoven om te helpen met de cross aldaar ,heb ik niet lang getwijfeld.”
Hij voelde vanaf de eerste dag grote steun vanuit het gemeentebestuur. “Zo mochten we een klein stukje in het natuurgebied asfalteren voor de startzone. Elk jaar wordt gemeentesecretaresse Petra voor een week gedetacheerd aan de organisatie. Nog altijd zijn het de mensen uit Veghel en Sint-Michielsgestel die het parcours opbouwen trouwens.”
Te voet naar beneden
In februari 2010 werd De Kuil voor het eerst in het parcours opgenomen. Nys won bij de profs, David van der Poel bij de junioren en Mathieu bij de nieuwelingen. Vervecken werd zesde. “Zonhoven was een van mijn laatste veldritten als prof. Ik ben blij dat ik het nog heb mogen doen.”
“In die eerste jaren gingen zelfs de profs nog vaak te voet naar beneden, uit angst voor de afgrond”, aldus Vervecken. “Weet u, de afdaling zelf is niet eens het moeilijkste. Maar eenmaal beneden zit er nog een klein hobbeltje onder het zand verborgen. Als je niet oppast, slaat het stuur daar zomaar uit je handen. Gelukkig valt de schade meestal mee in het diepe zand.”
Op de recente erelijst zien we vooral Van der Poel (vier keer), maar ook Toon Aerts en Wout van Aert (beiden twee keer). Bij de vrouwen is Sanne Cant (vijf zeges) recordhouder.
Zover is Puck Pieterse nog niet. Maar ze is wel de laatste winnares, al was dat mede door een nare val van Lucinda Brand, die daarbij haar neus brak.
Voor Pieterse is De Kuil een speeltuin. “Als je bovenaan De Kuil komt, kun je de hele koers overzien. En als je die kuil induikt, gaat het publiek helemaal wild. Dat is echt wel tof.”
Wil je weten hoe het voelt om je als renner in De Kuil naar beneden te storten? Fiets mee met Puck Pieterse tijdens haar verkenning van de veldrit van Zonhoven op 7 januari 2024:
Van Kasteren is nog altijd betrokken bij het veldrijden, maar niet meer als organisator of ploegeigenaar. “Ik werk nog als wielermakelaar. Zo heb ik Tom Meeusen de kans kunnen geven om nog een jaar te crossen. Helaas is hij niet geselecteerd voor Zonhoven, dat tegenwoordig een wereldbekerwedstrijd is. Ik ben erbij, uiteraard in de VIP-tent.”
Vervecken zal Van der Poel en Pieterse niet ‘zijn Kuil’ zien induiken. Hij ontvangt de renners maandag zelf als organisator van de veldrit in Mol. “Het eerste duel tussen Van der Poel en Van Aert. Daar hebben we genoeg werk aan.”
Bovenstaande informatie komt van Sportredactie NOS.
