Hoe goed was Erik De Vlaeminck, de enige veldrijder met meer WK-titels dan Van der Poel?.
Hij is de reden waarom Mathieu van der Poel deze winter weer op een crossfiets geklommen is: Erik De Vlaeminck. In zowat elk verhaal over de WK veldrijden in Liévin, waar de mannen vandaag strijden om de wereldtitel, komt zijn naam voorbij. Want hij is de enige die nog boven Van der Poel staat op het lijstje van meeste wereldtitels (zeven om zes).
Wie was deze De Vlaeminck, die in 1966 en van 1968 tot en met 1973 de regenboogtrui greep? We vroegen het zijn broer Roger, de bekendste van de twee Belgische broers. Hij is degene die op de weg alle grote klassiekers op zijn naam wist te schrijven. Maar in het veld was zijn minder bekende broer Erik de betere.
Erik De Vlaeminck zelf is er niet meer, hij overleed in 2016 op 70-jarige leeftijd. Hij leed aan de ziektes van parkinson en alzheimer. Zijn broer Roger weet het zeker; hadden Erik De Vlaeminck en Van der Poel vandaag allebei aan de start gestaan, dan had De Vlaeminck gewonnen. “Daar ben ik zeker van. Al kan ik het niet bewijzen.”
Bekijk de reportage met Roger De Vlaeminck, die geëmotioneerd raakt als hij over zijn broer spreekt, hieronder.
“Erik? Man, ge kunt u niet voorstellen hoe goed hij was”, schetst Roger, die het mooi vindt dat er deze dagen zo veel over zijn broer gesproken wordt. “Ik had graag een keer samen met Erik tegen Van der Poel en Van Aert gereden. Maar dat zal niet gaan zeker? Laat het maar zo, het is goed. Ik ben content dat ik zo’n broer heb gehad die beter was dan iedereen.”
Tegelijkertijd vindt De Vlaeminck het moeilijk om het over zijn broer te hebben. Geëmotioneerd zegt hij: “Het is erg om iemand zo te verliezen, zeker als hij zo veel heeft uitgespookt. Ik was altijd thuis, was getrouwd, had kinderen. Erik had ook kinderen, maar hij had een ander leven. Hij heeft dingen gedaan die niet horen als je een renner bent.”
“Hij zat aan de drugs hè”, vervolgt Roger. “Hoe noemt ge dat spulleke ook alweer, pervitine (methamfetamine, een pepmiddel dat tegenwoordig bekend als crystal meth, red.). Dat heeft zijn carrière kapotgemaakt. Maar ik vind het wel moeilijk om over te spreken.”
De Vlaeminck vervalste onder meer doktersrecepten en moest nog tijdens zijn carrière twee maanden de cel in.
Vijf kilometer op een tramspoor
Het sportieve dan. Waarom werd Erik in 1966 de eerste Belgische wereldkampioen en waarom won hij zeven wereldtitels? “Hij was in alles goed. Hij kon zeker vijf kilometer rijden op een tramspoor, daar waar de treinen op rijden. Dat kun je je toch niet voorstellen? Ik heb het hem zien doen.”
Acrobatiek was de voornaamste kwaliteit van de oudste De Vlaeminck. “Hij was ook Belgisch kampioen in het turnen. Deed van die bokkesprongen enzo. Hij kon met zijn fiets over een ladder springen van zeker een centimeter of 30, 35, 40 hoog. Nu springen ze over balkskes, allé, dat proberen ze. Maar het gaat nu ook niet meer, want ze liggen te dicht bij elkaar.”
“Hij was ook een goed mens”, stelt Roger boven alles vast. En dat laatste kunnen twee latere veldrijders, Sven Nys en Erwin Vervecken, die hem als bondscoach meemaakten, alleen maar beamen.
“Ik heb van hem de kneepjes geleerd”, stelt Nys. “Maar hij was ook een speelvogel. Hij haalde graag grappen uit, was altijd in voor een lach. Professioneel kon hij ook zijn. Als renner lette hij heel erg op details. Zo boorde hij gaten in zijn frame om het gewicht van de fiets te verminderen. Hij probeerde alles om zijn concurrenten een stapje voor te zijn.”
“Als bondscoach kon hij het ook goed overbrengen. Hoe je bepaalde dingen moest aanpakken in de wedstrijd, welke lijnen je moest kiezen. Zo hebben wij het vak geleerd. Hij was een voorbeeld. Hij was de maatstaf.”
Vervecken, net als Nys tweevoudig wereldkampioen: “Mentaal bracht hij mij bij om naar je tegenstanders te kijken. Je moet geen schrik hebben, je moet schrik aanjagen. Hij was echt een présence.”
Hij erkent ook de trucendoos van De Vlaeminck op een fiets. “Hij was zijn tijd ver vooruit. Erik kon al over balken springen, dan legde hij een boom neer en sprong hij er dwars overheen.”
Nys ziet Van der Poel wel als nieuwe recordhouder. “Met zijn dertig jaar zou het nog niet hoeven te stoppen. Hij heeft nog jaren voldoende en marge voldoende om dat verder te gaan uitbouwen. Dus er zit iets heel moois aan te komen. En daar moeten we van genieten, want dit komt misschien nooit meer voor.”
Bovenstaande informatie komt van Sportredactie NOS.
