Kulenovic voetbalde om te overleven en treft nu Oranje: ‘Voor mij iets heel groots’.
Nooit dachten ze bij een nationale voetbalbond aan Luka Kulenovic. Niet bij die van Canada, het land waar hij werd geboren. En niet bij die van Bosnië en Herzegovina, het land waar zijn roots liggen.
Maar de 25-jarige spits van Heracles Almelo maakte zaterdag dan toch zijn internationale debuut, tegen Duitsland (7-0 verlies). Vanavond volgt in de Nations League zijn tweede duel, dat tegen Nederland (20.45 uur).
“Voor mij is dit iets héél groots”, vertelt Kulenovic. “Ik ben nog nooit geselecteerd voor een nationaal elftal, ook nooit in de jeugd. Ik neem dit niet voor lief.”
Terug naar Bosnië
Kulenovic werd geboren in het Canadese Toronto, in een familie met Bosnische en Kroatische wortels. Toen zijn vader hem meenam naar wedstrijden van het WK in Duitsland in 2006 raakte hij verslingerd aan voetbal. Met Zlatan Ibrahimovic – met precies dezelfde achtergrond als hij – als zijn grote idool.
Op zijn vijftiende vertrok hij naar familie in Bosnië om te voetballen bij Banja Luka. Daarna speelde Kulenovic jarenlang in de marge van het profvoetbal in de Balkan.
Hij kon de eindjes net aan elkaar knopen. Hoelang hij stand zou houden in het profvoetbal wist hij op dat moment echt niet: stoppen was een reële optie. In die jaren speelde Kulenovic om rond te komen, wat hem vaak maar nét lukte. Voor een nationaal elftal uitkomen was een jaar of drie geleden nog ondenkbaar.
“Nee, daar geloofde ik toen niet in”, zegt Kulenovic. “Niemand geloofde daarin. Logisch ook als je ziet hoe mijn carrière er toen voorstond.”
Maar Kulenovic peurde er steeds alles uit. Bij elk stapje dat hij hogerop kwam. “Je moet de eerste zijn die er is en de laatste die vertrekt. Ik probeerde steeds alle mogelijkheden aan te pakken die ik kreeg aangeboden, doordat ik zelf meer financiële mogelijkheden had en betere faciliteiten kreeg aangereikt. Het was ook een kwestie van mentale ontwikkeling.”
Doorbraak
Na die zware voetbaljaren haalde Slovan Liberec Kulenovic naar de Tsjechische competitie. Daar leefde hij verder op. Kulenovic viel op met zijn kracht, redelijke techniek en scorend vermogen.
Heracles zag dat en legde deze zomer een recordbedrag voor hem neer. Door twee doelpunten tegen Ajax kwamen vertegenwoordigers van de Bosnische bond toch maar eens kijken in Almelo.
Na een thuiswedstrijd tegen NAC legden ze hem een plan voor. Kulenovic zei ja, natuurlijk, want vanuit Canada hoorde hij niets. En zo kwam het toch nog tot een interlanddebuut.
“Ik ben nou eenmaal een laatbloeier”, zegt Kulenovic. “Maar ik denk dat ik dit verdien, ook door mijn karakter. Ik probeer ook als het slecht gaat met mijn team nog impact te hebben. Te fiksen wat er te fiksen valt.”
Kansen
Bij Bosnië staat de beste speler van de selectie op de positie van Kulenovic. De oude sluwe vos Edin Dzeko is er nog steeds, en ook na al die jaren staat hij nog garant voor goals. “Hij is de grootste voetballer uit onze geschiedenis. Zlatan was mijn jeugdheld, maar ook hij was een van mijn idolen. Ook op deze leeftijd is hij nog fantastisch.”
Bij het Bosnische elftal zitten naast de 38-jarige Dzeko nog een paar uitstekende aanvallers. “Er zitten vijf spitsen bij de selectie. Speeltijd is niet gegarandeerd. Ik moet laten zien dat ik mijn plek verdien.”
Maar dat is Kulenovic wel gewend. “Daarom ben ik ook niet zo van de extremen. Als het slecht gaat, zit ik er niet snel doorheen en als het goed gaat zit ik ook niet op een roze wolk.”
Bovenstaande informatie komt van de Sportredactie NOS.