Mijn 2024 | Hoe Van de Zandschulp een Parijse horroravond overwon: ‘Plezier is terug’.
2024 loopt ten einde. Tijd om in onze traditionele eindejaarsserie terug te kijken op een bewogen jaar. Vandaag: Botic van de Zandschulp.
27 mei 2024.
Het is 22.42 uur als een terneergeslagen Botic van de Zandschulp op een kille maandagavond in Parijs op Roland Garros verliest van Fabio Fognini. De Nederlander is zwaar teleurgesteld, maar blij dat de martelgang voorbij is. Even later twijfelt hij openlijk over zijn loopbaan.
Dit is het verhaal van een profsporter die zijn innerlijke demonen weet te overwinnen en zichzelf daar maanden later ook voor beloont.
“Het was de minste partij uit mijn loopbaan, vooral in mentaal opzicht. Het maakte mij helemaal niets uit wat er in die wedstrijd gebeurde”, blikt Van de Zandschulp ruim een half jaar later terug op die bewuste avond in Parijs.
Luidruchtige fans op baan 13
De omstandigheden zijn die avond verre van uitnodigend. Het is al wat later en het koelt ondertussen behoorlijk af. Het tennispark van Roland Garros stroomt leeg.
Op de achterafgelegen baan 13 zit het wel nog redelijk vol met overwegend, en soms tot vervelens toe, luidruchtige Nederlandse en Italiaanse fans. Van de Zandschulp heeft het zwaar tegen de ervaren Fognini.
De tennisser uit Veenendaal is na een teleurstellend voorjaar, waarin het onder meer niet klikt met een nieuwe coach, zoekende naar houvast en goede resultaten. Hij wil bovendien na 2023, een seizoen vol blessureleed, de weg weer omhoog vinden.
Maar een echte klapper blijft vooralsnog uit en dat vreet aan Van de Zandschulp. En al die frustraties komen op Roland Garros eruit. Hij verliest met 6-1, 6-1, 7-5 van Fognini en verlaat daarna met de rackets nog onder zijn arm zo snel mogelijk de baan.
Van de Zandschulp meldt zich om 23.30 uur in het dan eveneens leeggelopen mediacentrum van Roland Garros. Hij uit vervolgens bij de NOS serieuze twijfels over zijn tennisloopbaan. “Wie weet, wie weet… Dat is iets waar ik over nadenk.”
Nu, eind december, heeft Van de Zandschulp geen spijt zich zo kwetsbaar te hebben opgesteld. “Het was helemaal niet mijn intentie om het te zeggen, maar ik voelde het toen wel zo”, zegt hij.
“Ik zal de volgende keer alleen wat oppervlakkiger reageren, denk ik. Het onderwerp is daarna nog vaak teruggekomen, ook toen mijn resultaten goed waren. Maar dat is misschien ook de wisselwerking tussen journalist en sporter.”
Van de Zandschulp wil na zijn uitlatingen het liefst zo snel mogelijk terug naar Nederland, maar blijft uit respect voor Robin Haase in Parijs omdat de twee in het dubbelspel uitkomen. Ze verliezen in de tweede ronde.
Mental coach
Van de Zandschulp neemt vervolgens een aantal weken vrijaf. Hij denkt na over zijn loopbaan en krijgt daarbij hulp van een mental coach. De tennisser speelt tussendoor wel nog het ATP-toernooi in Rosmalen, om zo ook sponsors en de Nederlandse fans tegemoet te komen.
De gesprekken met de mental coach slaan aan. “Het was iemand die mij helemaal niet kende, dat vond ik fijn. Iemand die van tevoren geen mening over mij had kunnen vormen”, zegt Van de Zandschulp. “Ik ben de mensen dankbaar hiervoor. We spreken elkaar nu af en toe nog, maar niet meer zo intensief als toen.”
De tennisser denkt in juli een remedie te vinden voor zijn negatieve gevoelens: vooral veel wedstrijden blijven spelen. En dat doet Van de Zandschulp met verve.
Hij haalt in Duitsland twee finales op challengertoernooien, het tweede niveau in het mondiale tennis. “Het kostte mij wel een paar weken om alles op een rijtje te zetten, maar ik hervond het plezier in tennis weer.”
Sensationele zege op Alcaraz
Met hernieuwd vertrouwen reist Van de Zandschulp naar de Verenigde Staten en tennist hij op de US Open in augustus en september als herboren. Hij verrast vriend en vijand met winst op Carlos Alcaraz in de tweede ronde.
Van de Zandschulp trakteert in New York het immense Arthur Ashe Stadium, dat plaats biedt aan ruim 23.000 toeschouwers, op een knap staaltje powertennis tegen de regerend kampioen van Roland Garros en Wimbledon.
Het zijn van die wedstrijden waarvan je er als tennisser hooguit drie of vier per jaar speelt. “Ik merkte tijdens de wedstrijd eigenlijk helemaal niets van de omgeving, ik was heel erg met de wedstrijd bezig”, herinnert Van de Zandschulp zich. “Dat is ook het ongrijpbare van tennis, soms komen dit soort dingen wanneer je het niet verwacht.”
Van de Zandschulp verliest daarna in New York in de derde ronde van de Brit Jack Draper, die tot de halve finales zou doordringen. “Je hebt de euforie van je zege op Alcaraz, maar twee dagen later is er de teleurstelling van de nederlaag. Ik had zelf ook het gevoel dat ik in het toernooi groeide, dan had ik zo ook de kwartfinales of halve finales kunnen halen.”
Maar het contrast kan bijna niet groter. Waar Van de Zandschulp eind mei nog grote twijfels over zijn tenniscarrière heeft, spreekt hij in september alweer over ver kunnen komen op een grandslamtoernooi. Het is het leven van een proftennisser.
Van de Zandschulp beleeft in november nog een hoogtepunt door met Nederland de finale van de Davis Cup te halen. Oranje treft Spanje in de kwartfinales en Rafael Nadal besluit hier afscheid te nemen.
“Ik kreeg toen al ontzettend veel berichten erover, omdat het toen al min of meer duidelijk was dat ik tegen Nadal zou gaan spelen”, zegt Van de Zandschulp.
Opgepompt
De wedstrijd wordt van tevoren enorm opgepompt, omdat Nadal mogelijk tegen Van de Zandschulp zijn laatste partij zou kunnen spelen. “Een van de mooiste, maar ook een van de moeilijkste wedstrijden die ik ooit in mijn leven tot nu toe heb gespeeld.”
Van de Zandschulp krijgt in de wedstrijd snel in de gaten dat Nadal niet meer het niveau heeft van toen hij zijn 22 grandslamtitels won. “Na een paar games voelde ik dat hij te pakken was. Ik kreeg het idee dat ik hier misschien wel móést winnen. Van de underdog naar het moeten winnen, dat gaf wel extra druk.”
Van de Zandschulp verslaat Nadal in twee sets, waarmee de loopbaan van de legendarische Spanjaard erop zit. “Hij was vroeger mijn voorbeeld, maar je wilt je eigen wedstrijd gewoon winnen. Mijn eventuele zege zou ook niet doorslaggevend zijn geweest.”
De zege op Nadal en het bereiken van de finale van de Davis Cup met Nederland betekent veel voor Van de Zandschulp na een turbulent zwaar jaar.
Zijn 2024 is dan ook een uitermate leerzaam jaar geweest. “Ik weet zeker dat ik in 2025 veel beter kan. Ik moet ervoor zorgen dat ik veel stabiliteit om mij heen heb, dat is iets wat heel belangrijk voor mij is geworden. Maar ik vergeet dit jaar niet snel.”
Bovenstaande informatie komt van Sportredactie NOS.
